Lieve kiezer,
Nederland ligt stil. “De aanleg van wegen wordt problematisch, net als de uitbreiding van fabrieken en stallen.” Dit stond in Trouw vandaag.
Het Europese Hof heeft de PAS afgekeurd. Dat betekent dat er geen vergunningen meer uitgegeven kunnen worden als daarbij de stikstof toeneemt in natuurgebieden.
In deze discussie zouden we eens moeten kijken naar DE NATUUR. Hoe hebben we die gedefinieerd? Via de Natura 2000 wet, heeft Nederland 162 Nederlandse natuurgebieden aangemeld bij de Europese Commissie. Dat was een ambtelijke actie, ergens in de jaren ’90. Er is gewoon een formulier ingevuld door een hele fanatieke ecologische ambtenaar. Natuurlijk zijn er wel wat congressen gehouden met deskundigen, maar in feite was het een ambtelijk besluit.
Daarna moesten die 162 gebieden democratisch worden “aangewezen” door de 12 Provinciale Staten. Maar die hadden niks meer te kiezen. Aangemeld was aangemeld, je kon geen gebiedje meer schrappen.
De aanmeldingen van 162 natuurgebieden is extreem. De natuur schiet er niks mee op, omdat sommige soorten elders in Europa veelvuldig voorkomen. Ook zijn sommige soorten zogenaamde “doelsoorten”: ze komen helemaal niet voor in Nederland. Ook geven extreem stikstofarme milieus niet volgens iedereen mooiere natuur dan iets stikstofrijkere milieu’s. In Nederland bestaat geen wilde natuur, alle natuur wordt beheerd. De natuur is een keuze, de stikstofrijkdom ook. Biodiversiteit kan ook gedijen bij stikstof, een bos is helemaal niet extreem stikstof arm. Sommige soorten vragen om een zeer extreem stikstof arm milieu, maar waarom zou je nou precies die soorten willen koesteren overal in Nederland?? Stikstof, misschien doet de naam anders vermoeden, is geen bestrijdingsmiddel, maar een essentiële stof voor planten, dieren en mensen. “Er is teveel stikstof in Nederland” is geen feit maar een politieke keuze.
Ik hoop dat dit dieptepunt in natuurbeheer een kering geeft in de discussie, en dat we wat meer ontspannen kunnen omgaan met natuurdoelen. We moeten terug naar de aanmeldprocedure van Natura 2000 gebieden. Die was extreem fanatiek en niet democratisch. Natuurdoelen zijn een keuze, geen technocratische dwangbuis van fanatieke ecologen.
Durf te genieten, zowel van de natuur als van economische activiteiten.
Je Irene van der Marel, inactief politicus die aanslaat op het stikstofdossier.
Lieve kiezer 